Jacek Mirczak urodził się w 1968 r. w Częstochowie. W roku 1988 ukończył tamtejsze Liceum Sztuk Plastycznych. W latach 1988-91 studiował na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Od 1991 roku mieszka i tworzy w Warszawie.
Urodzony 16 lipca 1917 roku w Tarnowie, zmarł 27 maja 1981 roku w Warszawie. Fotograf, autor wielu albumów i wystaw, żołnierz Armii Krajowej i uczestnik powstania warszawskiego. W latach 1937 - 1939 studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Od 1941 roku żołnierz Armii Krajowej, ps. „Rej”, dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. 
Malarz, rysownik, krytyk artystyczny, miłośnik muzyki, urodzony 1 stycznia 1936 roku w Falenicy, zmarł 21 marca 1992 roku w Warszawie.
Marek Kwaszkiewicz urodzony w 1943 roku w Skierniewicach. W świat życia artystycznego wprowadził go Janusz Bogucki, wielokrotnie wystawiając jego prace na początku lat 70. w Galerii Współczesnej "U Boguckich". Na szczególną uwagę zasługuję jego prace wykonywane piórem kulkowych z początków twórczości artysty. Miękkość modelunku idąca w parze z charakterystycznym kolorem tuszu. Prawie nigdy nie trzymał czystej czerni, przełamywał ją fioletem, ciemnym różem oraz brązem. Człekopodobne monstra i brunatne barwy tego świata odzwierciedlały cały jego koszmar: nieforemność i bezmiar smutku. We współczesnej twórczości Kwaszkiewicza trudno doszukać się podobieństw z debiutanckiego okresu. Artysta oddał się malarstwu. Jego prace wystawiane były w wielu galeriach zarówno polskich jak i zagranicznych.
Autor prezentuje w galerii wybrane zdjęcia wybór z dorobku jego 11-letnich poszukiwań fotograficznych. Wszystkie prace zostały wykonane na materiale analogowym, a prezentowane fotografie są czarno-białymi srebrowymi powiększeniami wykonanymi ręcznie w ciemni fotograficznej na światłoczułym papierze barytowym.
Tworzy w dziedzinach: malarstwo, rysunek, fotografia.
Na co dzień niezauważane, traktowane jako funkcjonalny element architektury budynku lub ukształtowania terenu, w jej obiektywie zyskują nowy wymiar. (KK)
Prace Magdaleny Hajnosz prowadzą nas w podróż wizualną przez warszawskie klatki schodowe. W miejscach eleganckich lub zaniedbanych gra światła i materii odkrywa dla widzów przestrzenie w których poruszamy się codziennie nie zwracając na nie uwagi. Zdjęcia prowokują do wyimaginowanej podróży w zakątki pamięci. Te przestrzenie są jak tło do historii opowiadanych przy kolacji gdy każdy z obecnych słucha co zdarzyło się lub zdarzyć mogło na tej starej schodowej klatce. (RK)
